ბლოგი

როდესაც მთელ მსოფლიოში საახალწლო ციებ-ცხელება უკვე ჩამქრალია, რამდენიმე ქვეყანა: რუსეთი, სომხეთი, ყაზახეთი, უკრაინა, საბერძნეთი და მათ შორის საქართველო ისევ სადღესაწაულო სამზადისშია, ვინაიდან აქ ახალი წელი

საქართველოში ადამიანის შრომა სათანადოდ არ არის დაფასებული. ითხოვენ ბევრს – გაძლევენ ცოტას ან საერთოდ არ გაძლევენ, მათი ნება არ არის?! სტაჟირებაში ამოგხდიან სულს, შემდეგ კი,

ბუნება რომ საოცარია და შეუფასებელი შესაძლებლობები გააჩნია ამაში უკვე მრავალჯერ დავრწმუნდით. მსოფლიოში არსებობს ადგილები, რომლის არსებობა დაუჯერებელიც კი შეიძლება იყოს. ვუყურებთ სურათებს და ვნატრობთ ერთხელ

წინ ხიდია… ხიდი, რომელიც სამშობლოს გიყოფს. ხიდს გაღმა კი შენი მშობლიური მხარეა. საკუთარ სამშობლოში დგახარ და აცნობიერებ, რომ არ გძალუძს ერთი კუთხიდან მეორეში თავისუფლად გადაადგილდე.

რთულია, როცა შენს თემს, შენს “ოდაბადეს” უკიდურესი გაჭირვების კლანჭებში ჩაჭიდულს ხედავ, მაშინ, როდესაც შენ ვერანაირად ვერ ეხმარები მას. მე მარიამი ვარ, სოფელ მუჟავას მკვიდრი. მინდა

ცხოვრებაში ყველა ადამიანს რაღაც მოწოდება აქვს. ლტოლვა, წარმატებისკენ. ამ შემთხვევაში ჩემი მოწოდება მოხალისეობაა. პროგრამაში წელს პირველად ჩავერთე. ბევრი მიზნით დახუნძლულმა, ოთხ დღიანი ტრენინგის გავლის შემდეგ,

პირველ რიგში, მოგესალმებით ქ.ფოთიდან. მინდა ჩემი და სხვა ახალგაზრდების გადმოსახედიდან გაგაცნოთ ჩვენი ქალაქის პრობლემები. სიმართლე გითხრათ, აქამდე არასოდეს მქონია ამის საშუალება. პატარა, მაგრამ დიდი ისტორიის

“ქართული ოცნების” ბილბორდები განხილვის თემა იყო დღეს სოციალურ ქსელში. გამოქვეყნდა არაერთი სახუმარო პოსტი თუ ფოტო. ეს თემა არც ბლოგერ გურამ შეროზიას გამოპარვია. აი, რას წერს

კინოხელოვნება ნიშნავს “ვმოძრაობ”. ის ადამიანს უყალიბებს ინდივიდუალური აღქმის უნარსა და გემოვნებას; გვეხმარება საკუთარი თავის აღმოჩენაში. ამასთანავე, ის შეიძლება საუკეთესო განტვირთვის ადგილადაც ჩავთვალოთ. უკვე წლებია ქალაქი ზუგდიდი კინოთეატრის